Πρόκειται για ένα μεγάλο βράχο, στην πραγματικότητα μια ατόλη από τα βάθη του ωκεάνιου βυθού. Πάνω στο βράχο βρίσκει κανείς απολιθώματα, κοράλλια, φύκια, και κομμάτια από όστρακα. Ο βράχος αυτός συντροφεύεται από άλλους μικρότερους βράχους μέσα στη θάλασσα και στην παρακείμενη ακτή.

Ένας βράχος φορτωμένος με μύθο, παράδοση, μνήμες. Ένας βράχος με τον οποίο συνδέεται ολόκληρο το νησί. Η γόνιμη ελληνική φαντασία επέλεξε την Κύπρο και ιδιαίτερα αυτό το βράχο ως το μέρος όπου αναδύθηκε μέσα από τους αφρούς της θάλασσας η Θεά της Ομορφιάς και του Έρωτα.

Η ονομασία του βράχου, Πέτρα του Ρωμιού (του Έλληνα) σύμφωνα με την παράδοση συνδέεται και με το θρύλο του Διγενή Ακρίτα των μεσαιωνικών χρόνων. Η παράδοση αναφέρει ότι τον τεράστιο αυτό βράχο τον είχε εκσφενδονίσει ο Διγενής από τα βουνά του Τροόδους εναντίον των Σαρακηνών επιδρομέων.
Ο αρχαίος μύθος όμως θέλει να είναι η Πέτρα και όλο το σύμπλεγμα των γύρω βράχων, κομμάτια από ένα μεγάλο στρείδι που μετέφερε την Αφροδίτη στις ακτές της Κύπρου αφού την ταξίδεψε στις θάλασσες και στους ωκεανούς.

Κατά μια άλλη παράδοση αναφέρει ότι κατά τα αρχαία χρόνια η παραλία της Πέτρας του Ρωμιού ονομαζόταν Αχνί. Πολλοί πιστεύουν ότι η ονομασία προέρχεται από παράφραση της ονομασίας Αχαιοί και συνδέεται με την παραλία, όπου άραξαν οι Αχαιοί κατά την επιστροφή τους από τον Τρωικό Πόλεμο.

Στην περιοχή της Πέτρας του Ρωμιού, ο μύθος, η παράδοση, η απλόχερη φυσική ομορφιά, ο ήλιος, η θάλασσα, το γαλάζιο του ουρανού παίζουν μεταξύ τους και δημιουργούν ένα πραγματικά ονειρικό θέαμα.